- door Marco Kaandorp -
Jaarlijks wordt er een Cherry Treffen georganiseerd voor alle Cherry bouwers, vliegers en geïnteresseerden. Dit jaar werd deze gehouden op LOAG, Krems an der Donau – Oostenrijk. In Oostenrijk wordt dit meestal gecombineerd met het jaarlijkse Treffen van de Oostenrijkse NVAV, de Igo Etrich Club Austria.
Twee jaar geleden mocht ik meevliegen met André naar dit jaarlijkse Treffen. Nu mijn Cherry inmiddels vliegt en André bezig is met het ombouwen van zijn Cherry, hadden we al snel het voornemen om naar het Treffen in Oostenrijk te gaan in de PH-GDT. Ook de KR2 van Stef vraagt om grotere uitdagingen en Stef had Bart al snel enthousiast om met hem mee te gaan.
Tja, dan beginnen de voorbereidingen. Voorheen zat ik er naast maar nu moet ik het echt zelf doen. Samen met Stef weken van te voren de routes plannen, hebben we alternatieve routes? Wat zal het weer doen? EasyVFR beter leren kennen, vluchtplannen voorbereiden, etc. etc. Omdat dit mijn eerste verdere trip is met mezelf als PIC, en dan ook nog met mijn eigen Cherry, dan wil je alles natuurlijk goed voor elkaar hebben. Afijn, iedere zelfbouwvlieger herkent het wel. Stef zag er een beetje tegenop maar, zoals hij zelf zegt, “jullie drieën slepen mij er wel door heen”. Prachtig hoe je dan samen kunt sparren en steeds enthousiaster wordt naarmate de dag van vertrek dichterbij komt.
En dan is het zover. Het weer lijkt goed, al zouden we wel wat minder weer krijgen op de grens van Oostenrijk. Dat klopte achteraf ook precies.
Stef en Bart vertrokken in de PH-TDB vanaf EHMZ en André en ik vertrokken in de PH-GDT vanaf EHTE, op naar de eerste tussenstop op EHFW (Würzburg) om vandaar samen verder te vliegen naar LOAG (Krems an der Donau).
Helaas was het restaurant die dag gesloten in verband met personeelstekort. De Wienerschnitzel moest dus nog even wachten. Gelukkig had ik wat broodjes meegenomen. Tot overmaat van ramp had het benzinestation storing. Stef moest tanken en ik wilde wat meer reserve hebben voor het eventuele mindere weer. Afijn, na een uur vertraging hadden we de tanks gevuld. Op naar LOAG.
Omdat het bij de Tsjechische grens slechter weer was voorspeld hadden we de route onderlangs de CTR van Linz (LOWL) gelegd. De weersvoorspellingen kwamen uit. Op 3000 ft gingen we, al slingerend om de grotere buien te ontwijken, onder de TMA 2 LO van LOWL door. Even nog gezakt naar 2000 ft. Dit voor als we eventueel plotseling verder naar het noorden moesten uitwijken zodat we een hoek van de route konden afsnijden en onder LOWL TMA 1 LO konden. We konden natuurlijk ook aanvragen om er doorheen te gaan, maar je zult altijd zien dat je op het moment dat het nodig is, geen radio contact krijgt.
Afijn, achteraf was het niet nodig en konden we de geplande route, buien ontwijkend, min of meer volgen. Hoe dichter we bij LOAG kwamen hoe mooier het weer werd en konden we meer naar het noorden vliegen en zo verder de Donau volgen.
Op LOAG was het heerlijk weer. Na onze prachtige landingen werden we hartelijk ontvangen door Othmar en Heidi. Othmar en Heidi had ik al een paar keer op een Treffen ontmoet en tijdens de bouw had ik met Othmar regelmatig contact. Dus het was geweldig om nu met mijn eigen gebouwde Cherry hen in Oostenrijk te ontmoeten.
En toen hadden we niet heel veel tijd meer. We moesten onze tentjes opzetten en de vliegtuigen verankeren. Daarna konden we meerijden naar Langenlois voor het avondeten. De Wienerschnitzel smaakte zoals een Wienerschnitzel moet smaken… héérlijk. Genietend van een biertje hebben we de dag nagepraat en zo een fantastische vliegdag afgesloten.
De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker, net na zessen, van ventilatoren en branders…???? André was er al uit. Eens kijken wat er aan de hand is…. Luchtballonnen, er hingen er al enkele in de lucht en er werden er nog een flink aantal vlieg klaar gemaakt. Hoe mooier kun je je dag beginnen, wakker worden naast je vliegtuig met 99 Luftballons (nou ja… bijna 99…).
Stef en Bart waren niet wakker te krijgen, om jaloers op te zijn, maar nu effe niet. Afijn, wij maken de foto’s wel. Nadat de hele kudde ballonnen was vertrokken toch nog maar een keer de andere twee proberen te wekken. Dit lukte nu beter. Wat later zaten we met z’n vieren in het restaurant aan een heerlijk ontbijt. Nu kwamen we er achter dat er dit weekend ook een Fliegerfest was. Niet alleen van de experimentals maar ook met de lokale vliegclub, modelvliegclub, zweefclub, paraclub en ballonvereniging. Afijn, de meeste takken van de vliegsport waren vertegenwoordigd. En dat allemaal op één dag op één veld !! Geweldig, wat een feest om mee te mogen maken.
De rest van de dag doorgebracht op het veld, genieten met nieuwe en bestaande contacten van de aanwezige vliegtuigen en activiteiten. Voor Bart werd nog een nieuw luchtmatras geregeld/aangeschafd zodat hij niet twee nachten op een lek plastic matrasje (lees: op de grond) hoefde te slapen.
‘s Avonds waren we uitgenodigd voor de Grillabend. Alles was perfect voorbereidt en aanwezig. We konden zo aanschuiven. Tijdens het eten kwamen er nog een paar kistjes binnen, werd er model gevlogen en werd er nog een ballon gevuld door er een vliegtuig voor te zetten in plaats van een ventilator. Ook zweefden er nog een paar model hete luchtballonnen over de tafels en werd er in het donker gevlogen met modelvliegtuigjes. Verder was er nog een cocktail bar (beschikbaar gesteld door Igo Etrich Club) en een hangaar disco. Wat een sfeer! Er werden ook nog prijzen uitgedeeld. Stef kreeg de prijs voor de deelnemer die het langst moest vliegen om naar LOAG te komen en ik kreeg de prijs voor het mooiste aanwezige zelfbouwvliegtuig. Onze avond kon niet meer stuk. Met misschien iets te veel gedronken onze tentjes ingegaan. De volgende ochtend hoorde ik in de tent de eerst vliegtuigen aankomen, of was het vertrekken….?
Na een lekkere douche en ontbijt de vluchtvoorbereiding maar doen. Het weer lijkt goed al kwam er wel een vliegtuig terug die de andere kant dan ons op moest. Was geen doorkomen aan. Gelukkig gaan wij de andere kant op en die leek goed. Misschien een paar buitjes in Oostenrijk nog maar daarna zou het weer goed zijn. We hadden er voor gekozen om lekker simpel de route te reversen met alleen het verschil nu langs de noordzijde van Linz te gaan, de Donau volgend. Goed, alle spullen weer in de vliegtuigen, uns verabschieden en gaan… Oh ja, betalen… Voor de landingen en Grillabend, inclusief de drankjes, moesten we betalen: niets. Tjonge….. Dank aan alle verenigingen van Krems en hun sponsoren!
Na de start via overhead het circuit verlaten, op naar EDFW. Via een prachtige vlucht over de Donau op een hoogte bijna gelijk aan de toppen van de bergen. Zo mooi. Na de zeer turbulente final onze kistjes netjes neergezet op runway 11 van EDFW. EDFW ligt op een heuvel en het is dan wel apart als je dan op final hangt. Nu was het restaurant wel open en het benzinestation had geen problemen. Stef heeft zijn tank gevuld en wij konden EHTE nog makkelijk halen met de brandstof die we nog hadden en hebben dus niet getankt. Na de kleine lunch scheidden onze (lucht)wegen. De PH-TDB dus naar EHMZ en de PH-GDT naar EHTE. Bij Teuge kregen we in de lucht al een hartelijk welkom terug. André van de toren kwam nog even langs de hangaar om te horen hoe wij het hadden gehad. Hoe leuk.
Wij kunnen terug kijken op een fantastisch vliegweekend waarvan we niet alleen hebben genoten maar ook weer heel veel hebben geleerd. Ik denk dat de vier Niederländer een goede en leuke indruk hebben achtergelaten.